قضاوت نكن

قضاوت، ارزيابي مداوم هر چيز به درست و غلط يا خوب و بد است. اين ارزيابي هاي مداوم، طبقه بندي ها، نام گذاري ها و تجزيه تحليل ها،
گفتگوي دروني تو را به شدت آشفته مي كنند. قضاوت هاي تو چيزي نيست جز بازتاب نياز شديدت به تاييد شدن. چيزي نيست جز قيل و قال
نفس كه يكسره در حرافي است، و نمي گذارد تو آرام باشي و خوب كه نگاه مي كني اين خود تو هستي كه قضاوت مي شوي. به گاه خشم از
همه نفرت داري و به گاه شادي هيچ كس را از مهر و دوستي بي نصيب نمي گذاري ... پس قضاوت هاي تو تحت تاثير درون تو هستند نه
بيرون تو 1
وقتي با چيزي روبرو مي شوي هيچ لزومي ندارد كه قضاوتش كني. لزومي ندارد كه تعيين كني اين گل زيباست يا زشت، اين آدم كه پاره اي از
وجود خداست، خوب است يا بد، يا كار آن ديگري درست بود يا غلط، ... قضاوت نكن. نفس مدتي دست و پا مي زند كه حرافي كند و عاقبت از
پا مي افتد ... و تو آرام مي شوي.
كار تو اين است كه فقط باشي، فقط باش و تماشا كن و اين آن چيزي است كه بايد ياد بگيري 2. مثل آن گل كه فقط هست و تماشايت مي
كند و قضاوت را حتي نمي شناسد. و خشم را، و كينه را، و حسادت را، ... تمام آنچه كه او تجربه مي كند آرامش است، و در آرامش خود به دريا
وصل است ... به اصل خود ... و ين همان است كه تو در دروني ترين لايه هاي وجودت هميشه به دنبالش بوده اي.
قضاوت هاي تو محدودت مي كنند. وقتي قبل از مواجهه با چيزي قضاوتش مي كني در حقيقت از تجربيات گذشته ات استفاده مي كني و اين
گذشته توست كه آينده ات را رقم مي زند. يعني هميشه مثل گذشته ات هستي، هميشه در قالب گذشته ات زندگي مي كني ... محدودي ...
قضاوت نكن! نفس حراف تو عاقبت ساكت مي شود و خود متعالي تو فرصتي براي آرامش مي يابد. فرصتي براي سكوت، فرصتي براي گوش
كردن به اصلش، گوش كردن به خدا ...
برای سه روز آينده:
• فقط براي سه روز قضاوت نكردن را تمرين كن. حادثه ها را، آدم ها را، موجودات را و هيچ چيز را قضاوت نكن.
• ياد بگير كه گاهي فقط باشي و تنها تماشا كني موجوداتي را كه براي هدفي خلق شده اند.
• ياد بگير كه جهان از خلقت هر موجودي هدفي داشته است و هر موجودي در هر جايگاهي كه هست، به ظاهر خير يا به ظاهر شر، در
مسير تكامل خويش است ... در مسير دارماي خويش ...
• با بيان اين نكته براي اطرافيان، آن را در ذهن خود پايدار كن و بخشنده شو تا طبيعت در تو جاري شود.